در مسیرِ عاشقی

ابهامات در تکنولوژی تشخیص چهره !

در حال حاضر میلیونها دوربین مداربسته نظارتی در فضاهای عمومی در سرتاسر جهان وجود دارد؛ ابزاری که در کمتر از دو دهه توانایی های منحصر به فردی به دولت ها و پلیس برای نظارت بر رفتار شهروندان داده است. در پشت این لنزها، دوربین های مداربسته به روشی تغییر می کنند که مردم اغلب به سختی از آنها آگاه هستند و دراین میان حفظ حریم خصوصی شهروندان موضوعی است که باید بیشتر به آن پرداخته شود.

در حال حاضر تشخیص چهره داغ ترین موضوع صنعت دوربین های مداربسته و سیستم های نظارت تصویری به حساب می آید. چرا که در تعدادی از شهرهای جهان، در ایالات متحده آمریکا، چین، آلمان، سنگاپور و دیگر شهر های متروپل جهانی این فناوری به شدت مورد استفاده قرار می گیرد. پلیس در این کشورها استدلال می کند که استفاده از چنین سیستم هایی به آنها این امکان را داده است که این فناوری را برای شناسایی تروریست های بالقوه و سایر مجرمان شناخته شده بکار گیرند. اما این موضوع  همراه با نگرانی های مختلف نیز هست. گسترده ترین انتظار مردم عادی حفظ حریم خصوصی و ناشناس ماندن در مکان های عمومی است – که عملا با چنین اقداماتی از سوی دولت ها با تعرض مستقیم روبرو می شود. در حال حاضر ابهامات در تکنولوژی تشخیص چهره باعث شده است که بازنگری های زیادی در نحوه استفاده از آن صورت گیرد.

 

نواقص عملکرد دوربین های تشخیص چهره

سوال مهم بعدی این است که این سیستم های تشخیص چهره در حال حاضر تا چه اندازه به درستی کار می کنند؟ تحقیقات نشان می دهد که میزان موفقیت این دوربین ها در شناسایی چهره ها حتی تا میزان 2? هم پایین می آید. همچنین این فناوری در شناسایی افراد مختلف و خصوصا زنان پوست تیره بسیار کم دقت است و در نتیجه استفاده از چنین فناوری با این همه نواقص آشکار، امکان تشدید تنش ها بین اقلیت های قومی و پلیس را  افزایش می دهد. این موضوع در کشورهایی مانند ایران و دیگر کشورهای خاورمیانه که اقلیت های قومی و مذهبی زیادی در آنها سکونت دارند بیش از دیگر کشورها مهم جلوه می کند.

همچنین این مسئله می تواند با یک موضوع بحث برانگیز دیگر، یعنی به نحوه استفاده پلیس از پایگاه داده های بسیار بزرگ و متمرکز از چهره های مردم عام دامن بزند. به طور معمول این پایگاه داده های بزرگ شامل تصاویری از افراد بازداشت شده است که ممکن است هرگز به جرمی محکوم نشده باشند و بعید به نظر می رسد که کسی با جمع آوری این داده ها رضایت داشته باشد. به همین دلایل استفاده از نرم افزار خودکار تشخیص چهره بسیار بحث برانگیز بوده  و تا زمانی که این فناوری به اطمینان بیشتری دست پیدا نکند، باید در نحوه استفاده از آن تجدید نظر شود.

در همین حال و به دلیل موضوعات و نگرانی هایی که مطرح شده، در شهر سانفرانسیسکو در ایالات متحده استفاده از تشخیص چهره در سیستم های عمومی برای مدتی کوتاه ممنوع شده است. انتظار می رود سایر شهرهای جهان نیز از این روش پیروی کنند تا مقرارت مشخصی در نحوه استفاده از این تکنولوژی به تصویب پارلمان ها و دیگر نهادهای قانون گذار برسد. ما هنوز نمی دانیم که این تکنولوژی در ایران مورد استفاده گسترده قرار گرفته است یا نه ؟ سوال دیگر این است که آیا برنامه خاصی در میان سیاسیون برای آینده در دستور کار است یا خیر؟ به هر ترتیب این نگرانی یک موضوع جهانی است. ابهامات در تکنولوژی تشخیص چهره موضوعی است که در کشور ما نیز باید از همین امروز به آن توجه ویژه شود.

این تکنولوژی رضایت مندی شهروندان را کاهش می دهد

در مورد چگونگی استفاده از فناوری تشخیص چهره در واقع اطلاعات دقیق و خاصی وجود ندارد. این بدان معنی است که به عموم مردم فرصتی داده نمی شود که با ضبط، تجزیه و تحلیل و ذخیره تصاویر خود در پایگاه داده موافقت داشته باشند. به همین دلیل با محروم کردن شهروندان از رضایت عمومی در زندگی، آنها را از انتخاب و کنترل استفاده از تصاویر خود محروم می کنیم.

بیشتر بخوانید:      تی وی تی 

دلایل نگرانی از فناوری تشخیص چهره

 1. اشتباهات گسترده در محاسبات

مطالعات متعدد نشان داده است که الگوریتم های آموزش داده شده بر روی مجموعه داده های این فناوری با اشتباهات گسترده روبرو است و در نتیجه افراد رنگین پوست، به ویژه زنان رنگین پوست را اشتباه شناسایی می کند. چنین الگوریتمی به ویژه اگر منجر به دستگیری های غیرقانونی شود، یا اگر سازمان های دولتی و شرکت های خصوصی را به تبعیض علیه زنان و مردم از نژاد اقلیت سوق دهد، به شدت نگران کننده خواهد بود.

2.  افزایش سوبرداشت های مقرضانه

افرادی که از نرم افزار تشخیص چهره استفاده می کنند به اشتباه اعتقاد دارند که این فناوری بدون خطا است و این موضوع می تواند منجر به تصمیمات نادرست در سیستم ها و سازمان های نظارتی شود. کاملا واضح است که نتایج تولید شده توسط ماشین ها و فناوری های با چنین نواقصی نباید نحوه رفتار آژانس های دولتی یا شرکت های خصوصی با افراد را تعیین کند. بر اساس یک اصل کاملا منطقی اپراتورهای آموزش دیده انسانی باید کنترل معنی داری بر این تکنولوژی داشته باشند و براساس قانون تصمیم بگیرند.

3. سو استفاده توسط گروه های مخفی دولتی

پایگاه های داده ای که حاوی تصاویر چهره ما هستند باید زنگ هشدار را به صدا درآورند. این موضوع حاکی از آن است که شرکت های خصوصی و آژانس های اجرای قانون تصاویر ما را برای ساختن لیست های مظنونین احتمالی بدون اطلاع و رضایت ما می توانند این اطالعات را به اشتراک بگذارند. این تهدیدی جدی برای حقوق فردی و آزادی های مدنی ما است. امنیت این پایگاه های داده و آسیب پذیری آنها در برابر عملکرد هکرها نیز باعث نگرانی مضاعف خواهد شد. نگرانی از فناوری تشخیص چهره در چنین موضوعاتی بیشتر شبیه فیلم ها هیجانی و هالیوودی می شود اما باید این اخطار را به شما بدهیم که در واقعیت این کار در حال انجام است و نظارت شدیدی در آینده بر رفتار شما اعمال خواهد شد.

بیشتر بخوانید:   هایک ویژن    نصب دوربین مدار بسته 

4. سو استفاده از تکنولوژی تشخیص چهره علیه اقشار ضعیف

برای نظارت بر جرایم احتمالی که در سطح شهرها رخ می دهد می توان از فناوری تشخیص چهره استفاده کرد. اما همچنین این فناوری می تواند به صورت انتخابی و با نیت های دیگر نیز به کار گرفته شود. به عنوان مثال برای شناسایی مهاجران و پناهندگان و یا حتی برای سرکوب کردن جناح های سیاسی دیگر. همچنین دولت هایی که به نقض آشکارحقوق اقلیت ها در کشورشان متهم هستند می توانند از این فناوری برای سرکوب بیشتر این اقلیت ها استفاده کنند.

بحث شدیداً مورد نیاز

با نگرانی های فراوان در مورد فناوری تشخیص چهره ، ما به شدت به گفتگوی برجسته تری در مورد تأثیر این فناوری بر حقوق و آزادی های مدنی نیاز داریم. بدون تنظیم صحیح این سیستم ها، ما می توانیم دولت های پلیسی را در کشورهای مختلف دنیا ایجاد کنیم که در نهایت به از دست رفتن آزادی های اجتماعی و تشکیل دولت های سرکوب گر منتهی می شود. فاشیسم با این تکنولوژی یک قدم به جامعه جهانی نزدیک تر می شود.